In Cultureel Centrum De Munt vindt op 22 maart 1975 een receptie plaats bij gelegenheid van het veertigjarig jubileum van Wim Venmans als huisarts. Dat beroep is niet zijn eerste keus geweest, hij was veel liever naar zee gegaan. Thuis moet hij echter kiezen tussen bouwkundige of huisarts en hij kiest voor het laatste. Na zijn afstuderen informeert Venmans bij burgemeesters naar een vacante post. Het wordt uiteindelijk Weert.
Hij laat zijn oog op Weert vallen omdat hij van de Zuid-Nederlandse gezelligheid houdt. Bovendien is het St.-Jansgasthuis nog in opbouw. Veel patiënten die wellicht anders naar het ziekenhuis zouden zijn gegaan, komen nu nog bij hem terecht.
De Hongerwinter in 1944-1945, die hij in Utrecht meemaakt, laat diepe sporen na. Als gevolg van de weinige rust die hem gedurende die periode gegund wordt, krijgt Venmans een longabces. Een persoonlijk drama voor Venmans is het verlies van zijn dan 29-jarige vrouw na de geboorte van hun zevende kind.
De van oorsprong uit Tilburg afkomstige Venmans start zijn praktijk aan de Wilhelminasingel. Later verhuist de praktijk naar een imposant pand aan de Hoogstraat. Hij brengt gedurende zijn veertigjarige loopbaan meer dan vierduizend kinderen ter wereld.
In de loop der jaren, zo vertelt hij het Land van Weert, zijn er veel gezelligheid en tijd voor de patiënt verdwenen.
Hoewel hij het stokje aan zijn zoon Frits heeft overgedragen, blijft Wim Venmans tot op hoge leeftijd als huisarts in Weert werkzaam.
