In het St.-Jozefsgebouw aan de Wilhelminasingel wordt op 5 maart 1955 een bijeenkomst gehouden voor aspirant-emigranten. In de jaren ’50 van de vorige eeuw gaan heel wat Nederlanders elders in de wereld hun geluk beproeven.
Populair zijn de emigratielanden Canada en Australië. De bijeenkomst wordt georganiseerd door de Katholieke Limburgse Emigratie Stichting. Je zou denken dat deze Stichting louter op ideële basis haar werkzaamheden vervuld. Maar niets is minder waar, ze heeft er een zeker belang bij. Elke emigrant levert de emigratiecentrale een bepaald bedrag aan overheidssubsidie op. De geestelijke verzorging van de alleenstaande emigrant of het emigrantengezin staat hoog in het vaandel.
De emigratiecentrales geven de potentiële emigrant naast algemene voorlichting over het land van bestemming ook informatie over de kerkelijke situatie in het emigratieland. In het verzuilde Nederland van die tijd heeft zo’n beetje elke godsdienstige en maatschappelijke stroming haar eigen emigratieorganisatie.
