Ajje dékser aanne stamtaofel zitj te rizzenieëre en stravvenieëre, mojje zörrege dejje wat te schriêve bi-j-uch hetj .E potluuëtje es zat, beervîltjes vingdje oppe taöfelkes. En dan kujje vuuroet. Schrieftj uch ’s op waat vör knauwel d’r oeëti-jje oetgekraomdj weûrtj. ‘t Es mieëstâl waal lache. Zoeë huuërdje ich aanne stamtaofel ’n oetspraok: “As ich miên ieërste glaas beer van d’n daag drînk, woeëj ich det ich ‘ne nek haaj wi-j ‘ne giraf. En de leefhebbers van det gerstenaat woore ’t dao hieëmaol mej ins. Zelf heb ich ouch gein moote met beer. Waal zoonger. En met ‘ne lange nek zoeëdje d’r ouch langer wìl van hebbe. Ajje aaf en tow ’n lekker pîlske kuntj knuppe, weurtj ’t laeve ‘ne plezeerige lijdeswieëg. En ’t hieët dèk ’n merkwaardige oetwêrking op minse. Eeme dae bekans noeëts de moel oeëpe deut, lultj nao ’n paar pîlskes ’n begien oet ’t kloeëster en maaktj ‘ne houp ambras. De stumming aanne taofel zeeje, huuërdje en veûldje stiêge. De kastelein zuût det gaer en leûtj ze gewaere. Ge huuërtj dan de schoeënste oetdrökkinge in oeës eige Wieërter taal, di-j zich dan döbbel good leûtj aanhuuëre. Zoeë zagt d’r eine dette zich oeëts zoot te vervaele wi-j ‘ne bloodzuûger op ’n loeëje piêp. Ich heb di-j uutdrökking al ’s gebroêktj, mer doontj nog ’s umdetj zoeë schoeën klînktj. Laesj ’t mer ’s haardop. Ich loor op det soeërt uutlaotinge wi-j ‘ne smaerling op ‘ne peerik.
Völ van det soeërt gezagdjes keûmtj oet de neteûr of van ’t aojerwetse boorebedriêf. Waat tûnktj uch heejvan: ’n kow maaktj in e kerteêr mieër flaters klaor as twèlf mösse in ’n jaor. En nog ein vanne boor: ’t indj van ’n vêrreke es ’t begîn vanne worst. Mer vanne ângere kânt slachdje gein vêrreke vör eìn worst.
En ‘ne boor weit duuvels good waat ’n kow weûgtj, en daorum kan dae dus zegke: “Met gewêldj höfdje ’n kow aanne stert op”. “Nein”, mèndje ‘ne ângere: “Met gewêldj nèjdje ’n vêrreke”. Ich begin aan gein van bei-je, mer ajje zegktj: “Met gewêldj hawdje ’n fioeël tieëge ‘ne boum kepot”, zoeëj ich det fiesiek wul klaor kunne kriêge. Oeëver di-j oetspraoke kujje beej ‘ne pot beer nog oorelang beheî-j make, mer gaotj d’r neet vör oppe voêst, want waaje bezoeëpe dootj, mojje nûchter besneête.
’n Groeëte bron van Wieërter oetspraoke waas drej jaor lang de schuuërkalender dae Veldeke Wieërt oetgoof. Dae toûverdje eedere mêrrege ‘ne glumlach op eur smörft. En dan nog ’n spruuëk nao ‘ne aovendj zwaor stamtaofele: “As ich smêrreges inne speêgel kiek, bin ich bli-j det ich geveûl vör humor heb.
AME !
© Frits Weerts / Bullseye Publishing
Boek Stamtäöfelke kopen
’t Book es te koup beej de bookhândel (Bruna, Primera), de oetgaever Bullseye Publishing en beej Frits zelf (bestelle via e-mail) vör de priês van 24 eurokes.
