Op 14 november 1940 trekt in de ochtend een storm over Weert en dat heeft verwoestende gevolgen. Met donderend geraas valt de houten torenspits van de Martinuskerk op de Markt en raakt daarbij ook ‘Hotel De Vesper’.
Het zal duidelijk zijn, tijdens de Tweede Wereldoorlog is van herstel van de Martinustoren geen sprake. Het duurt tot de jaren 50 voor er weer gedacht kan worden aan de herbouw van de torenspits. De geraamde kosten kunnen niet door de parochie, het decanaat of het bisdom Roermond alleen gedragen worden.
Kortom, een subsidie van de gemeente Weert, sinds 1933 eigenaar van de Martinustoren, is noodzakelijk. De totale kosten van herstel, inclusief een nieuw carillon, bedragen circa een half miljoen gulden.
Het gemeentebestuur stelt in zijn vergadering van 4 januari 1950 een bedrag van maximaal 150.000 gulden beschikbaar voor herbouw van de toren. Daarnaast wordt een bedrag van maximaal 20.000 gulden voor het carillon uitgetrokken.
In mei 1951 wordt een prijsvraag voor het ontwerp uitgeschreven. Winnaar is de architect Th.G. Verlaan uit Berkum.
Het duurt tot oktober 1958 voor de Weerter aannemingsmaatschappij ‘WILMA’ N.V. met de werkzaamheden begint.
Zondag 21 februari 1960 is het dan zover. Tijdens de hoogmis, voorgegaan door de bisschop van Roermond, oud-Weertenaar Petrus Moors, wordt de nieuwe toren ingewijd en het carillon in gebruik genomen.
