’t És neet “kom-iel-foo” (des Frâns) mer aan stamtaofels weurtj toch oeëtti-jje oeëver de koont gekaldj, dus kunne ve dao neet oeëver zwiêge. Inne tiêd det Karel en Lies (Driessens) nog de kasteleins van “Beej Bertje” op Laor wore, waas dao ‘ne kieër ’n broêleft woeë völ gaste genuuëdj wore. Mies (de echte naam és beej os bekindj, mer oet piejeteit mét hem enne femiêlie laote ve dae achterwieëges), Mies dus, in waeze geîne slechte mins, dânszje gaer en völ op det fieëst, mer, en det oeëverkeumtj edereîn wul ‘s, hae mós d’r eine stillekes oeëver de zök laote gaon. Laote vleêge dus. Des e prebleem aster neet allein locht mer per óngelök ouch e tikkelke vastigheid mejkeumtj. Ohjej! Det oeëverkwoom Mies dus. Hae hupwup nao ’t huuske, oongerbóks oet, perfiêtelik in e pepeerke gedrejd en trök de zaal in. Bringtj ampassânt zien vraw oppe huuëgdje van ‘t malheur en zieët tieëge heur dette d’n hieële ratteplan in eur flieske hieët gedaon. “Mer ich heb hieëlemaol geî flieske bi-j mich”, zieët zeuj. Opgevalle és, det di-j twieë obbeins de klater op wore.
Adamme-Bertje (Vleeshouwers) waas d’n oprichter en naamgaever vanne kefee op Laor. Ziene kleinzoeën Lowie weît nog det ze dao vreuger e losstaondj boete-schiêthuuske haaje mét e klein gierkêlderke d’r oonger waat ederskieër oeëverleep en dus alle waeke lieëg gemaaktj mós waere mét ‘nen eîmer aan ‘ne lange stek. En stînke, menieër pestoeër! Det waas good vör d’n akker mer neet vör de frisse locht op Laor! Det waas aevezieër neet de groeëtste trubbel. ‘sZoeëmers asj wêrm woor, kwome de maaje oet ’t kêlderke gekroeëpe en kwoom de klandizie pernoeëstere det eur de maaje tieëge de vot umhoeëg kroeëpe. En kriebele aanne koont kân fein zeen, mer neet doeër maaje.
‘n Schoeën vuuërvâl gebuuërdje beej ’t Stammineeke op Bosseve. In dit gevâl doeër Harrie Litjens (jao, de wethaojer) in zien jónger jaore. Hae hieëget os zelf oppe Stamtaofel in geure (nou jeh) en kluuëre oet de deuk gedaon. Beej de stamgaste toendertiêd van ’t Stammineeke waasj de gewuuëndje um asze d’r eine móste laote vleêge, det zoeë haard muuëgelik te doon. ’t Mocht gehuuërdj waere. Harrie leet zich dao-in neet kinne en dieëj gaer mej. Mer ónbedoeldj kwoom d’r ‘ne kieër wat mieër mej as allein mer locht. Hae trok zich schielik trök oppe plaatselike kakdoeës, ontdieëj zich van ‘t voêl liêvendj en speuldje det doeër ’t huuske de rioeël in. Gevolg: d’n hieëlen tispel verstopdje en det goof kónsternatie, want de boutkiet kos neet mieër gebroêktj waere. Kastelein Tjeu van Petit (gaer oetspraeke as “petíe”) leet de hieël riolieëring opgrave um de verstoppng te zeuke en toen koste ze de oongerbóks d’r oet pölleke. “As ich det krepuul inne hang krieg, dae mich det gefliktj hieët, dae zal ich…………” Waat toen volgdje és neet geschiktj vör publikatie, mer ’t woor völ erger dan gewoeën “beej z’n lörve pakke”. Harrie stóng d’r wi-j ‘ne pelaêrebiêter beej te kieke en waas zoeë wiês um de moel stiêf tow te haoje en hieël slûm jao te knikke. Det kos hae good, want det dooje inne politiek ouch. Wi-j Harrie later métte dochter van Tjeu getrawdj woor, hieëten ’t toch mer vertéldj. Toen koste ze d’r hertelik um lache.
© Frits Weerts / Bullseye Publishing
Boek Stamtäöfelke kopen
’t Book es te koup beej de bookhândel (Bruna, Primera), de oetgaever Bullseye Publishing en beej Frits zelf (bestelle via e-mail) vör de priês van 24 eurokes.
