Tjeu vanne Meister (Moors) waas ’n gezeen persoeën in ‘t proont dörpke Tungelder. Det kwoom (“kwaam” op z’n Tungelders) umdette kasseer woor beej de koöperatieve Boorelieënbânk. Dao woeërte ouch vör betaaldj. Det waas gek, vreuger. Want ’t besteur van di-j lieënbânk woeërt doeër de bore gekoeëze en bestóng oet vri-jwilligers di-j neet betaaldj woeërte. (Nowjeh, ’t zal eur schaaj neet zeen gewaesj). Mer dae kasseer waas in deenst van det besteur en trok waal zien traktemênt. Zoeë haaj tezégkes eder dörp of stedje zien eigeste besteur van de bânk di-j opgerichtj waas um bore op ’n ieërlike meneer aan de noeëdige pegelânte te hêlpe. Vúúër daen tiêd gînge minder draagkrachtige beurkes wul ’s gêldj lieëne beej riêke bore en det leep neet altiêd ordêntelik aaf.
Mer trök nao de Tungelder regênte en Tjeu vanne Meister. Eine kieër per maondj woeërt d’r vergaderdj. Ze móste ’t toch ins waere aan weem ze gêldj zoeëje lieëne en wi-j hoeëg d’n interest móst zeen. En dao móst Tjeu as kasseer neteurlik beej zeen. En umdet de bookhaojing en de brândkast beej hem in hoês stoonge, waasj neteurlik slûm um dao ’t maondjeliks oeëverlégk te hebbe. Inne gooj kamer, métte schuufduuëre tow, de beuk en ’t kisje segare mét d’n assebak klaorstaondj oppe taofel, en dan kosj beginne. Nao de koffie verschieën ouch nog de fles jónge klaore. De rouk woeërt ammèr dikker en de kâl haarder.
Noow haaj Tjeu, naeve ziene taak as kasseer van de lieënbânk, ouch nog ’n baan in Remundj. Umdetter in Tungelder geîne drânkewînkel woor, kocht hae de nuuëdige “jónge” mét e paar flesse tegeliêk dao dus in, want dan hooje hae daovör neet ekstra nao de stad in Wieërt. Ederskieër aster vergaderdj woeërt, bracht hae van zien vuuërräödje ’n fles mej. Zien kollega’s haaje det oppendoor inne gate en zagte tieëge deindânger: “Dae gaon vae ’s kloeëte”. Ze bietszje ’n fles jónge, preufdje zoeëlang tot ze lieëg waas en völdje ze weer mét klaor water. ’t Blieëf dus dudelik “klaore”. Maondjelang huuërdje ze ammèr niks en dao koste ze mét eur verstând neet beej. Gein înkel reaktie van Tjeu ziene kânt. Tot ze hem dus mer ’s kwansiês ginge vraoge of ‘m niks opgevalle woor mét ’t preuve van de jónge klaore oppe vergadering. “Neîn”, zagt Tjeu, “Ich zooj ’t neet weîte”. (Des Tungelders). Waat blieëk te zeen gebuuërdj? De fles “klaore” waas lieëggedroonke doeër de regênte, mer Tjeu droonk noeëts alkohol en haatj zelf noeëts achter de wieët kunne kaome. En di-j regênte hebbe de moel neet oeëpe dörve te trékke, bang det ze Tjeu vör schut zoeëje zétte asze oeëver de kwaliteit van de jónge klaore haaje mótte groûwele. Harrie van Tjeu vanne Meister hieëtj zelf zitte vertélle aanne stamtaofel.
En eets woeë ounog oeëver gemoonkeldj weurtj in Tungelder gebuuërdje inne tiêd det de maegtjes al wat astrânter woeërte, mer de klerus nog zwertgallig preuts woor. Madeleintje haaj zich hieël appetietelike roeëj lupkes geverfdj. Daomej gingtj, wi-j zich det toendertiêd gehuuërdje, soondes nao de hoeëmes en te kemuûnie. Ge krieëgtj toen d’n hostie nog oppe tóng. En wi-j de pestoeër di-j lupkes zoog, richdje hae zien oûge ten hieëmel en zagt:” Pas op, Jezuke, pas geverfdj!” Wi-j Madeleintje trök nao z’n plaats leep, wore neet allein zien lupkes roeëd. De pastoeër hetdje Pont en stóng bekindj um zien met humor doeërspekdje uutspraoke.
© Frits Weerts / Bullseye Publishing
Boek Stamtäöfelke kopen
’t Book es te koup beej de bookhândel (Bruna, Primera), de oetgaever Bullseye Publishing en beej Frits zelf (bestelle via e-mail) vör de priês van 24 eurokes.
