De toren van de Martinuskerk kent een boeiende geschiedenis. In de loop van zijn bijna vijf eeuwen geschiedenis heeft de toren al vele gezichten gehad. Rond 1528 wordt de toren die bij de oude kerk hoorde afgebroken. Daarna wordt een stoere, massieve toren gebouwd. Deze is echter nooit voltooid. De toren kwam nauwelijks boven de daken van de huizen uit. Het was een in Kempische gotiek opgetrokken bouwwerk. Kenmerkend zijn de bakstenen in afwisseling met de kalksteen, de zogenaamde speklagen.
Pas rond 1889 wordt door de toenmalige deken van Weert, Johannes Custers, de toren van 47 meter verlengd tot meer dan honderd meter! Slechts een halve eeuw hield de “Lange Jan” stand, want in november 1940 velt een zware storm de torenspits. De Martinuskerk raakt licht beschadigd maar het nabij de kerk gelegen hotel “De Vesper” wordt totaal vernield.
