Toen de bezetter in mei 1940 naderde, was een gedetailleerd evacuatieplan voor de inwoners van het Limburgse Weert uitgewerkt. Maar de plaats was onderdeel van de Peel-Raamstelling, een verdedigingslinie die de eerste Nederlandse oorlogsdag al viel. Er bleek niet genoeg tijd om het evacuatieplan uit te voeren.
Pierre Linssen, gemeenteontvanger (financieel beheerder) van Weert schrijft in zijn dagboek over de vroege ochtend van 10 mei 1940: ‘men liet de Biesterbrug en Sluis 16 in de lucht vliegen. Het was overal een ravage van je welste. Door de enorme luchtdruk werden nagenoeg alle spiegelruiten, zelfs tot midden in de stad vernield. De menschen liepen en schreeuwden angstig door elkaar. Al de bruggen waren stuk, hoe moesten de menschen nu evacueren?‘*
Om de vijand de vertragen, werd de brug over de sluis verwoest. Evenals de grote spoorbrug. Maar daardoor kon de evacuatie ook niet meer volgens plan worden uitgevoerd. Door schepen overdwars in het kanaal te leggen konden duizenden Weertenaren toch evacueren. Een grote verwoesting bleef Weert verder bespaard, evenals een hoog aantal slachtoffers (7). Na een paar dagen keerden de evacués terug naar hun door Duitsers bezette stad.
© 2020 – Artis Mediagroep | (negatieven) collectie Bart Maes
