De markante Wilhelmus-Hubertusmolen is in 1904 gebouwd als vervanger van een houten standerdmolen uit 1803 die tot 1903 op bijna dezelfde plek stond. Delen van deze voorganger, zoals de trap, zijn nog altijd in de huidige molen terug te vinden. De grote molen met maar liefst vijf zolders, staat trots boven op een liefst zes meter hoge molenberg langs de drukste invalsweg tot de binnenstad van Weert. De molen telde vroeger liefst drie koppels maalstenen en verloor twee keer het gevlucht.
De windmolen, die geen motor-hulpgemaal had, bleef tot kort voor de Tweede Wereldoorlog in bedrijf. In 1947 werd de landbouwer Gerard Willem Hubert Beenders uit Weert eigenaar. Beenders plaatste in het midden van de jaren vijftig een hamermolen en een kleine mengketel. De molen zelf bleef buiten gebruik en geraakte in verval.
In de jaren 1961-1962 werd de windmolen door de molenmaker Jos Adriaens fraai gerestaureerd. Op de binnenroede werd toen het stroomlijnsysteem “Van Bussel” aangebracht. De buitenroede werd Oudhollands opgehekt. De molen kreeg een nieuwe staart en de kap werd opnieuw gedekt. De zolders het gangwerk en het kruiwerk werden gerepareerd. Het enige nog aanwezige koppel maalstenen op de steenzolder werd vervangen door een koppel zelf-scherpende stenen. Na de restauratie kreeg de molen de naam “Wilhelmus Hubertus” naar de molenmaker Willem Adriaens te Weert.
De molen kwam uiteindelijk in 1986 stil te staan. Nu is de molen gerestaureerd en draaivaardig. In de molen is een woning en een horecabedrijf gesitueerd.
