Oudere Weertenaren kunnen zich het zwembad met zijn kabelbaan nog goed herinneren. Het moet er heerlijk toeven geweest zijn. Voor die tijd was het ook iets heel bijzonders. Al was het zwemmen niet gemengd, voor de jongemannen was er toch het nodige vrouwelijk schoon te bewonderen. De kabelbaan die op een vlonder in het water eindigde, was een geliefd middel om argeloze meisjes in het water te laten vallen. Een beetje zand tussen het loopwieltje liet de kabel vastlopen. Men had dan de keuze of zich te laten terugtrekken of een duik te nemen. Bij het zwembad lag verder nog een doolhof, de “Dwaaltuin” geheten. Het centrum van “het lustoord de IJzeren Man” zoals het later genoemd werd, vormde het restaurant met theehuis en woning waaromheen enkele speeltoestellen zoals een carrousel,
wippen en schommels gegroepeerd waren.
