Vae zoôte vuuërige heîte zoeëmer op ’n terrasje te geneête vanne trappist enne zon. In di-j volgorde, want ge kuntj ‘ne trappist ouch geneête zoonger zon, mer zon zoonger trappist es mer hâllef wêrk. Vae zoôte dao dus, toen d’r ’n pikânt sjarmânt pölke in oeës blikvêldj verschieën, woeë ve de ouge neet vanaaf koste haoje en moôte haaje um ze neet oet de döp te laote valle. Oeëti-jje hejje ’t gelök det uch det, aoj bök, nog ‘s oeëverkeûmtj. Det ontlokdje aan miêne kammeraod de opmêrking: “Di-j doon ich leever oet as de knienskoeëj”. Ich heb ‘m nog nao de realiteit trök prebieëre te roôpe doeër te zegke: “Dînktj d’r aan, aan zoeën wiefke met ’n smaal leist, kujje aevegood eur hang vôl hebbe”, en toen moste vae gaw oeëver wat ângers gaon kalle, want oeës eige wettelikke eegaas (ouch proônte vröllie, mer ângers) kwaome trök van de sanitaere gelaegenheid woeë ze same efkes nao tow haaje gemótte. En toen di-j d’r weer good en waal zoôte waas det kwânt pölke vör os al wieter weg as d’n hieële-n mêlkwieëg. Os blieëf as truuëst nog oeëze trappist. Oongertösse pikdje de herseknepperkes de apenuuëtjes en zonnekaere oonger ’t täöfelke op, di-j vae van alterasie haaje geknoeëdj. Woeëje al neet van vanne gaerd kuntj rake!
Det waas ich ouch toen ‘n nonneke mich int gesticht zagt det ’t wul ‘s kos zeen, det ich aant oetdruuëge woor! Miêne hoêsmiddesienmân, dae ich det verteldje, zagt ongeluivig: “Gae waal!”. Toen waas ich weer gerösjgestèldj en gong ’t laeve gewoeën wi-jjer, mer ich zoeëj gaer “sliêp-oêt” tieëge det nonneke int gesticht gezâgdj hebbe . Ichzèlf kântj neet mieër, mer beej “sliêp-oêt” huuërtj ’n gebaar. Dan vaegdje met de wiêsvînger van eur rechterhând oeëver de oetgestoeëke wiêsvînger vanne lînkerhând, dae inne richting van ‘t “slachtoffer” wiesj en tegeliêkertiêd roopdje “sliêp-oêt”. Eigelik ésj ‘n pesteri-j di-j allein doeër wichter gedaon weûrtj tieëge eeme dae ongeliêk hieët. Ich hebtj groeëte minse noeëts huuëre zegke of zeen doon. Dörreve di-j det neet of vînge ze det kîndjerèchtig? Of weit ein van mien laezers ’t baeter en zieët dan sliêp-oêt tieëge mich? Ich bin benoetj.
Det bringktj mich trök beej det firtelkûntje det ve ontwaardje op oeës terrasje. As ich tieëge mien vraw sliêp-oet zoeëj zegke umdet ich det pölke leever zoog as eûr, zat ze mich boete met de opmerking: “slîep-oêt”.
Mer noow blieftj de vraog: “Woeë keûmtj zoeë-n oetdrökking vanaaf? Dus neet waatj beteikentj; dèt wieëte ve waal. Mer woeërum? Eeme daetj weit kriegtj miên book Stamtäöfelkes vurniks.
© Frits Weerts / Bullseye Publishing
Boek Stamtäöfelke kopen
’t Book es te koup beej de bookhândel (Bruna, Primera), de oetgaever Bullseye Publishing en beej Frits zelf (bestelle via e-mail) vör de priês van 24 eurokes.
