WEERT – Het gemeentearchief van Weert is in het bezit van een omvangrijke collectie kleurendia’s van de bevrijding van Weert gemaakt door hobbyfotograaf Jac de Haan, woonachtig in de Maasstraat. De onderofficier van het Suffolk regiment Len Carrington is de geschiedenis is ingegaan als de bevrijder van Weert maar staat vreemd genoeg op geen enkele foto. Tot onlangs toch een foto boven water kwam.
Op de foto staat links Len Carrington en naast hem staat Leen Kruysen-van Dooren. Dochter van Ber en Ida van Dooren-Gubbels, van café de Harmonie uit de Molenstraat. (collectie Theo Schers).
Op 3 september 1944 meldt radio Oranje de val van Brussel. In de harten van de Weertenaren leeft de hoop op een spoedige bevrijding. Kanongebulder vanuit België is dagelijks hoorbaar. Donderdag 21 september 1944 is de spanning in de stad te snijden. Hals over kop worden kelders ingericht als schuilplaats. Het rozenkransgebed van mannen, vrouwen en kinderen in de schuilkelders wordt wreed verstoord door explosies uit de richting van de Zuid-Willemsvaart.
De “Sprengcommando’s” doen hun werk grondig. De Biesterbrug, de stadsbrug, de spoorbrug en de brug bij Sluis XVI vliegen de lucht in en een rode gloed tegen de nachtelijke hemel meldt de brand van de barakken achter de van Hornekazerne. Omstreeks middernacht valt er een doodse stilte over de stad. Weert is niemandsland geworden. De laatste Duitsers trekken zich terug achter het kanaal Wessem-Nederweert en vanuit het Belgische Hamont naderen de verkenningstroepen van het Engelse Suffolk-regiment en verzamelen zich in de omgeving van het huidige vakantiepark “De Weerterbergen” om door te stoten richting Weert. Als het eerste daglicht Weert doet ontwaken zetten de Engelsen hun aanval richting spoorbrug in en weldra klinkt door de Weerter straten : “DE EENGELSE ZEEN AAN DE KNAAL”
Weert viert de bevrijding op de 22ste september uitbundig. Overal aan de gevels verschijnt het rood-wit-blauw en iedereen tooit zich met oranje, al is het maar met een bloeiend afrikaantje uit de plantsoenen aan de Singels. Aan het Bassin ziet het zwart van de mensen. De Tommies worden aan de andere kant van de vernielde stadsbrug juichend en zingend verwelkomd. De assistent van dokter Venmans kan zijn vreugde niet bedwingen en zwemt gekleed en wel over het kanaal om toch maar een Engelsman aan te kunnen raken.
Waanzinnig van vreugde nemen sterke Weertenaren de Suffolker Len Carrington, die aan de spits van een infanteriecolonne de stadsbrug nadert, op de schouders en dragen hem, tegen alle militaire voorschriften in, over de vernielde stadsbrug Weert binnen. Hierdoor gaat Len Carrington de geschiedenis in als de bevrijder van Weert.
